bir mevsim dolusu bahar çektim içime bakarsýn bir ömür boyu yeter ve bir dünya dolusu insan ayýrdým kýlçýðýndan...
çok acýktým çok uykusadým çok kýrdým kalemimi kendi elimle döndüm acýmýlan kendim baðladým
yüksek sesle þarký söyledim dilim kesmedi öyle pes meyandan dik düet nakaratta ýslýk aðladým.
gördüm ki bu gün günebakanlarý yakmýþ diri diri güneþ soldurmuþ altýn yüzlerini ince boyunlarýnda
biliyorum haber geçmez elektrik tellerinden elektrik tellerinin üzerinde sürüyle karga.
lacivert bir boþluk çekiyorum þafakla kendi arama yýldýzlar deliyorum karanlýðýn eytiþimi uykularýmý bölüyorum korkularýmý topluyorum umutlarýmý çýkartmýyorum ama
ama karýncalar gezeliyor çarþaf çarþaf çiyanlarýn ayak sesleri.
ter döküyorum asfalt yollarýna kabuslarýmýn eritiyorum som buz çýðlýklarýmý küçük bir sesle uyanýyorum yarý gece
urganý çekin üstüme boynum açýkta kalsýn
yüreðim kaldýrmýyor yüreðimin sýrtý yok.
yüreðim yumuþakça yüreðim amip bölüne bölüne hep çoðalýyor.
biliyorum bilmesine hesap gününde bi ben deðildim ya allah herkes de... bir varmýþ bir yok... bu masalýn sonunda bir ömür yetmedi yaþamaya bir ömür daha...
’yiyin efendiler yiyin doyunca týksýrýnca patlayýncaya...’ dolunayda... Sosyal Medyada Paylaşın:
kibritçikızınkibriti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.