Sormazlar
Ýnsanlar; yýkýlýp, düþene kadar,
“Ýhtiyacýn var mý?” Diye sormazlar.
Yaratana birçok, adaklar adar,
Ýþleri bitince, sözde durmazlar.
Dumaný tüterek, yansa ciðerler,
Seyirci kalmayý pekte severler,
Kýnayýp, tenkide, hemen iverler,
Kendi kalplerini, bir kez burmazlar.
Nerde zorluk görse, ondan sývýþýr,
Kolayýna gelen, iþte yýlýþýr,
Uyanýk geçinir, gözleri ýþýr,
Beyninde kýrk tilki, besler kurnazlar.
Gönül tarlasýný, sevgiyle ekip,
Divaný kalbinde, kurarak þekip,
Kendini kendiyle, hesaba çekip,
Vicdanýnda adil, düzen kurmazlar.
Harami ne bilsin? Þerri ve hayrý,
Gözleri göremez, aynýyla gayrý,
Sahip olmak ayrý, hak etmek ayrý,
Bunu akýl edip, kafa yormazlar.
Gönül baþtan sona, yarayla dolsa,
Genizler acýsa, benizler solsa,
Bunlar içe dýþa, arifan olsa,
Yaralýya kötü, damga vurmazlar.
14.09.2011…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.