Solgun bir günün aksamýnda Yüreðime gömdüðüm anýlarý tek tek çýkarýyorum hafýzamdan hüzün kokulu tozlu ezgiler, eþlik ediyor yüzümdeki çizgilere Dostlar çýkýyor içinden vefalý vefasýz Ben alacaðým kadar yaþadým, yitip giden düþlerimle .
Ve yine; Eylül hüzünlerinde demleniyorum. Bir daha, Can evim gazeller döküyor kimsesizliðimde.
Þimdi; Yüreðimi eriten bir hüzün yumaðý Çileye aþina bir ömrün yazgýsýyla, eylülün eþiðinden girdi girecek içeri. Koca bir maziyi adýmlayarak
Ve o son veda’dan; Geriye dostlarý kalmalý insanýn Musalladan kalkarken omuz vermeli Yanýnda olmalý kabre girerken Kýraç topraklara pýnar olan, dost eller vermeli seni topraða O dost eller ki; kadim olan, eylül dostlarý...
Mehmet Nalbant
Þiirimi günün þiirine layýk gören deðerli Seçki kurulu üyelerine þükranlarýmý arzediyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Nalbant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.