Hak kuluna hýþým eylemez kul kendi düþer cefaya, Nefsin seni dinler amma Hak’la coþan dil olursa. Her an zikir eyle Mevla’yý atma kendini sefaya, Daim yüzün güler amma göz yaþlarýn sel olursa.
Kulaðýný ver özüne kendi nefsini hoþ görme, Kullara doðruyu söyle bir aybýn özünü sorma, Bir canda noksan görürsen ört aybýný yüze vurma, Aðlayan kul güler amma özden yanan kul olursa.
Verilenin þükrünü bil atma kendini sefaya Uyma nefse atar seni ummadýðýn bir cefaya Umudun kesme Mevla’dan baðla kalbini esmaya, Her kul sözü dinler amma gülde öten dil olursa.
Hakka baðla can özünü yaprak gibi solup bitme, Ýlimle kendine yön ver cehalette ýsrar etme, Cahil sana yön verirse cehlin emri üzre gitme, Bir kul hakký bulur amma ilmiyle amil olursa.
Ferit Battal
Aðlar Gezer
Gülden ayrý düþen bülbül, Leyla gibi aðlar gezer. Aþk baðýnda biten bir gül, Al yeþili baðlar gezer.
Sevda nedir seven bilir, Seven bir kul destur alýr, Kýrýk keþti gölde kalýr, Sel suyunda çaðlar gezer.
Bülbül sözü gülden açar, Seherde gül baðýn seçer, Varýp bir dergâha göçer, Yüreðini daðlar gezer.
Yüksek olur karlý daðlar, Sevda çeken yara baðlar, Coþkun sular dertli çaðlar, Yâr yâr diye aðlar gezer.