FELEYİN ÇARHI

FƏLƏYÝN ÇƏRXÝ

Çərxi fələk fýrlanýb,
Bu dünyaný tərs gəzir.
Mancanaðýn altýna
Düþənləri bərk əzir.

Bəs fələyin bu çərxi,
Niyə dönüb tərsinə?
Bilinməyir dünyanýn,
Düzəni nə, tərsi nə?

Fələk özü söyləyir,
Çərximi döndərmədim.
Nə qadamý, bəlamý,
Kimsəyə göndərmədim.

Dərd-bəla tapýb sizi,
Mən məətəl qalmýþam.
Özümdə bu iþlərdən,
Çox nigaran olmuþam.

Fələyin yox günahý,
Onda günah kimdədi?
Aðýr fərmanlar verən,
Çox qəddar hakimdədi.

Mancanaða baðlanýb,
Məzlumun əl-qollarý.
Dövran dəyiþib, ancaq
Dəyiþməyib hallarý.


Ýnsanlýðý əzənlər,
Əzir, haqqa gəlməyir.
Haqqýný qanan insan,
Qýrýlýr, əyilməyir.

Ey haqqý tapdananlar,
Bu haqqa yiyə durun.
Mancanaða baðlanan,
Kəndiri, ipi qýrýn.

Lal olub susan insan,
Öz haqqýný danacaq.
Manqurta çevrilərək,
Öz odunda yanacaq.

Ey məzlumlar ordusu,
Artýq bəsdir əzildik.
Mum kimi yumþaldýlýb,
Ýpə, sapa düzüldük.

Haqqýmýz verilmədi,
Susduq içimiz yandý.
Biz qəflətdə yatsaqda,
Bəþəriyyət oyandý.


Sosyal Medyada Paylaşın: