Haftanýn baþýnda doktorun rutinde uyguladýðý bir konuyu unuttum,
Pazartesi günleri yaptýrmam gereken iðneyi vurdurmayý unuttum,
Caným sað olsun, bugün gittim ve caným hiç yanmadan iðne oldum,
Bu da önemli deðil ama birlikte baþka bir olaya daha þahit oldum…
Evin önündeki hamile minnoþumla teke inen yavrusu güneþleniyordu,
Onlarý sevdim, sularýný tazeledim, yoluma revan olmam gerekiyordu,
Ben gittim kedim geldi, ben susuyordum o da durmadan miyavlýyordu,
Birlikte dispanserin merdivenlerindeydik, ben içeri girdim o bekliyordu…
Ben hemþirelerle konuþurken o da hiç yabancýlýk çekmeden içeri girdi,
Ýçeri girmekte tereddüt etti ama cesurdu da, dispanser tanýdýk gibiydi,
Gözleri bendeydi, ayný zamanda ortamý koklayarak tanýmaya çalýþýyordu,
Ýðne olurken sesi hala kulaklarýmdaydý, oradan sanki beni çaðýrýyordu…
Ýþim bittiðinde dýþarý yöneldim, merdivenlerden inerken de yanýmdaydý,
Hem rahatlýkla merdivenlerden iniyordu ve hem de beni gözlemliyordu,
Evin önüne geldiðimizde yavrusuna yöneldi, onu yine yalamaya baþladý,
Ben de evime girdim, hikaye her zamanki gibiydi ama sonu gelmiyordu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.