AMAN KİMSE DUYMASIN!
Bir gün Fadime geldi bana,
Özlemiþ hem oturup laflarýz dedi
Hal hatýrdan sonra eðildi usulca,
_Bak hele bir diyeceðim var sana
Hani emine var ya!
_E de hadi ne olmuþ?
_Ama kimse duymasýn söylediðimi,
Eminenin kocasýný sokakta gördüm
Sarýþýn bir kadýnla!
_Aman ne olmuþ belki bir tanýdýðý,
Falandýr!
_yok, yok ben anlarým el eleydiler
Sevgili bunlar ayol.
_Aman Fadime girme kimsenin
günahýna bilmeden konuþma.
_Eh bir gün Fadime dediydi dersin.
_Ýnþallah demem Fadime Emineyi,
severim üzülsün istemem.
—2
Bu konuþmadan sonra bir gün
Emine geldi bana öyle mutluydu
Öyle sevinçliki anlatamam.
Meðer görümcesi gelmiþ amerikadan
Çok sevinmiþler.
Zenginmiþ görümce bir ev almýþ onlara
Þimdi taþýnacaklarmýþ veda ya gelmiþ
Çok sevindim onun adýna.
—3
Fadime utanmýþmýdýr dersiniz?
Ne gezer söylediðini unutmuþ bile
Emine yi yere göðe koyamýyor
Anlamýþmýþ sarýþýnýn akraba oluðunu.
_Ama kimse duymasýn söylediðimi,
Eminenin kocasýný sokakta gördüm
Sarýþýn bir kadýnla!
Diyen, kendisi deðildi sanki.
Dünyada ne insanlar var hayret
Bilip bilmeden, anlayýp sormadan
Konuþmak, dedikodu bu sanýrým.
Aman kimse duymasýn!
Laf olsun diye konuþmak olmasýn.
Asýlsýz sözlerle gönüller kýrýlmasýn…
Ceynan
2007–09–15
Z_Evler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.