Saçlarým beyaz ýslak, kar da yaðýyor Gölgelikli cafenin önünden geçerken; Seni Turuncu bir Ýstasyonda Kaybettiðimi anýmsýyorum Ve ç/akýl tutulmasýna giriyorum Tren raylarýnda Ondandýr, her tren kalktýðýndan Ürperiyorum
Ýçinde, senin olma ihtimallerine Ardýnda koþuyorum vagonlarýn… D/okunuyorum sanki Sevincim an oluyor Ve boþ vagonlara çarparken Ýþte o an ray olup Üstümden trenler geçiyor
Yüreðimin sade ülkesi Gökyüzüm Gece vaktidir, yýldýzlar da aðlýyor Acýlarým artýk bana kutsal emanet! Mutluðumu huzursuz eden gidiþinle Darmadaðýným hala
Ve tünelleri boylayan bir mavi tren Bir turuncu istasyon önündeyim Ýþte mekâným buralar… Ondandýr her tren kalktýðýnda Ürperiyorum
Üfleyip de buðulanan Camlara bakýyorum þimdi Hüzün ve yalnýzlýk yüklüyüm Çizdiklerimizden de eser yok! Turuncu Ýstasyonda bir mavi tren Ve bir de ben… Saçlarým beyaz ýslak, kar da yaðýyor!
hry/ Eylül-2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.