Cahilin Dostluğu Kendine Kalsın (yakamdaki kir izi) cemal karsavran
Cahilin Dostluğu Kendine Kalsın (yakamdaki kir izi)
Ad
varlığım varlıklarıydı düş ülkesinden ağlamaklı çırpınıştı ilk doğuş dedem kulağıma ezan okudu kafiyeli manzum sözler mırıldanarak nenem ninniler söyledi e bebeğim e tahta beşik şıngır mıngır sallanırken
kumlara bulandık topraklara taşlara kah sürünüp kah emekleyerek çamur sıvanmış kerpiç evlerde soğuk yağmurlu sabahlara uyandık ekmeği suya bandık yumuşattık iki öğünle akşamı erken yaptık
babamın el emeği tahta oyuncaklar lastik topuğundan araba tekeri ceviz dalından yaptığı düdükler at binerdik sopalara cirit yapardık o yokuş senin bu iniş benim paylaşamazdık çocukluğumuzu
sübyan mektebinde elif cüzü ya yeni yazı ya eski yazı kaçınılmaz bir hayat felsefesi kalmıştık iki ara bir derede zoraki okuduk ilk mektebi söğüt çubuğuyla kırbaçlanarak
ırgatlığa çağırdılar çobanlığa ameleliğe kimimizi everdiler oniki onüçümüzde gurbet göründü kimilerine valiz elinde okumak zenginlikti uzak şehirlerde evden kaçanlar sokakta yatanlar büyükler; bunlar adam olurlarmı dediler
kalanlar bir kaç hane yoksul,emekli gidenler kapıcı bekçi işçi ve patron her yuvanın bacasında dumanı emek bizim söz bizim iş aş bizim bana bir harf öğret kölen olayım cahilin dostluğu kendine kalsın
Genç fikir ivriz edebiyat dergisi eylül 2022 sayı 13
cemal karsavran Sosyal Medyada Paylaşın:
cemal karsavran Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.