karanfil kokusu ince bir esinti ayýn gamzesinde minicik bir gülüþ her zamankinden parlak samanyolu damarýmda o tanýdýk fýrtýna az ötede hiç gitmediðim köy ve kumda oynayan düþlerimle bir þiirin son dizesini yazýyor ellerim
sabrýmý dizginleyip, yüreðimin atýþýný sana ayarladým yazýnca gerçekleþecek yeni bir hayatmýþsýn gibi özlemlerimden alýp, ilk gençliðin beyaz günlerine getirdim seni güneþlere sardým ruhumu, ayaklarýnýn dibine serdim dudaklarýmdan gidince dönülmeyecek yollara düþürdüm ismini yelesinde cömert bir türküyle bir tay düþledim þakaklarýna akýttým ebruli tüm masallarý
Çýnar aðacýmýn yalnýzlýðý kadar masumdur aþk sürahideki su kadar aydýnlýk kapanmamýþ yara gibi hüzünlüdür
bir kendinden kopma aný yaþýyor nefesim çaðýl çaðýl akan nehirlere kapýlýyor þiirlerim bir öykünün þaþýrtýcý sonuna bakarmýþ gibi gecenin dilsizliðinde gözlerim gök katýnda bütünleþir belki üç harfim
sen uykudayken gecenin uykusu kaçmýþ serçesi oldum kurþun gibi seviþmelerden ölümler tasarladým sana çünkü bir hasreTin en yasak anýndaydý yüreðim gerçekler gibi bir yanýp bir sönüyor sokak lambasý hayallerimi kaybettiðim takvim arkalarý upuzun sýralanýyor kaldýrýmlara yýðýlýyor gölgem köprü altý çocuklarýnýn tinerleriyle uyuþuyor zaman mavi bir düþ gibi yaþama arzusu doldursada içimi bozuk havalarý düzeltemiyor ney sesi
karanfil kokusu ince bir esinti ayýn gamzesinde minicik bir gülüþ þarap þarap kokan yýldýzlarla içimin gizem çiçekleriyle içimin taþlarýyla kayalarýyla göðü yýrtan bilinç dýþý þarkýlarýmla bir þiirin son dizesini yazýyor ellerim
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.