Soðuk bir günde pencereme gelen ve duymadýðým için oracýkta ölen serçe kuþu gibiydi Kapýmý çalan zamansýz aþklar, Ya ben saðýrdým duymadým, Ya da onlar halsizdi duyuramadý Hep son anda yetiþtim ben hayata Giderken sadece bakmakla yetindim Dokunmaya çalýþtýklarým Hep bir adým ötemdeydi ama Ya ben "gel" demeye cesaret edemedim Ya da onlar gitmeyi seçti Ýþte buydu hayat Ben hayatýn içinde olmayý seçtikçe Hayat beni bir uçurumdan aþaðý itti Düþündüm de ben miydim hep imkansýzý seçen? Yoksa hayat mýydý beni imkansýza iten?
(Bazý þeyleri seçme hakkýmýz yok malesef)
Hüzün_lü
Sosyal Medyada Paylaşın:
buğlem54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.