Yarab kime feryaf edip, içimi dökeyim!!
Dimiyor sineme gam veren hüzün
Düþünmek kar etmiyor, hislerim sarhoþ oldu, halsizdir nefesim
Ýçinden çýkmaya kadir olamadýðým lahza kimin, ah u zarým þimdi kime söyleyim
Boynum büküktür, ümitlerim suya hasret filiz misalidir,sabýr kar etmez ah neyleyim
Bir safa bahþet gel þu dil-i kalbe
Ümit yeniden yeþersin sinemin makus talihinde, hani þevk nerde
Ýbret alayým, ruhumdan neþet eden idrakle yolunun eþiklerinde bir kul olayým
Narýnla yanayým, ihsanýnla vecdine köle olayým, ecir içinde sadýk bir nefes olayým
Ýþaret taþlarýnda soluk alayým
Kitab-ý celilinin hasrettiði meþk ve ibreti bu kalbime anlatayým
Ruhumun ahdini, nefsimin mukadder halini, idrakimin zafiyet miçinde ki acziyetini
Bir bir sabrýn ve kanaatin, azmin ve ruhuma neþe bahþeden o aþkýnýn zarif ikliminde
Edepten yoksun olan fakirdir
Ýnsan ancak ar sahibiyse þeref ve liyakat hususunda ihsan mertebesindedir
Ýlim, merakýn ilk hareket vecdidir, azim ve mefkure vuslat içinde ki sevda demektir
Lisan ile nefs terbiye olmaz, esiri olunca vicdanýn nefes alamaz, tahkik te unutulmaz
Hüsranla gönül hep inler
Ve fakat akýl ve irfan sakýt olmuþsa, hissiyat ruhuna acý katar, yakar
Ýnsan hassasiyetle ardýr, müffik bir nazardýr, yaratýlan en müstesna imandýr
Mazisi ve atisini görmezden gelemez, aþký nefsi adýna telakki eylemez ve yanmaz
Hasret, sadece özlem midir
Hangi lisanýn halinden yüreði yakan bir kederdir, muhabbet aþk iþidir
Aþk, ruhun ve kalbin didarýnda ki bir sebep ve kulluk iliþkisidir, firkat ettirir
Gönül, neden ummanýn suhuletinden, sahranýn sabýr vecdinden aþk kokan esindir
Garip gönül hemen mest olur
En küçük bir ihsan karþýsýndan hayli uygulanýz, çok utanýr ve sýkýlýr
Mahcubiyetiyle yüzü kýzarýr, eli ayaðý titrer, bu vecd sahibini haline hatýrlatýr
Sessizlik içinde þükran þadýyla nefes nefese kalýr, umutlarý þevkiyle fýþkýrýr
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.