Canım Peygamber
Sensiz yer gök mahzun, suskun beþ kýta,
Kan yaðar ümmetin avuçlarýna.
Mahlûkat yaþ döker, sensiz hayata;
Kokun sal kalbimin ta içlerine!
Ve idrak ötesi nur sözlerinden;
Vazgeçmem vazgeçmem vazgeçmem hâþâ!
Beni de öyle say, öksüzlerinden,
Kýstýr yanaðýmdan, baþýmý okþa.
Senli her tebessüm ebedin nuru,
Seni hissedenler þad olur ancak.
Sen çöle dökülen aþkýn yaðmuru,
Aþk ile o yaðmur tekrar yaðacak.
Gül yüzlüm sen nerde hayâlim nerde
Gam keder üzüntü hep seni sordum.
Beraber olduðun kuru hasýr da;
Cehlime bürünmüþ taþ soruyordum.
Taþlar aðladýlar, taþlara inat,
Acý yedi boðum, yaþ misk-i amber.
Bu garip ümmetin kime emanet?
Kavuþmak ne zaman, caným peygamber!
18.09.11 Bursa
Ömer Ekinci Micingirt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.