Garip, ama bir o kadar da gerçek. Öyle bir gezegende yaþýyoruz ki Adý dünya. Dünü ve dün ertelerini Saniye saniye hatýrlýyor, yeniden yaþýyoruz. Ne yazýk ki yarýn ‘…ya’ diye kalýyor Yarýn diye tamamlanmýyor
Dününü bildiðimiz, yarýnýný bilemediðimiz. Evrenin en güzel gezeðeni.
Yaþama merhaba dediðimiz günden itibaren Yarýný belli olmayan Sürprizlerle dolu bir geleceði Umutla yaþýyoruz.
Bizi nelerin beklediðini Bilmediðimiz yarýnlara yol alýyoruz Ve iþte sonucu Bitmek bilmeyen sorular ve sorunlar Ýçinde yaþadýðýmýz gezegenin adý Dün/ya…
Dünü belli Yarýný belli olmayan, canlý olarak Kaderimi belirleme ihtimalim olsaydý Yarýnýmý deðil Yaþamýmýn son noktasýna kadar Yarýnlarýmý seninle yaþamak için Belirler ve düzenlerdim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hikmet Özkul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.