Bu konu genel bir problemdir, þiir yazmak yetmez aslýnda,
Kadýnlarýmýzýn kendine güveniyor olmasý var konumuzda,
Ayaðýný saðlam basmasý yahut da diploma, her ne olursa,
Sýrtýný dayayacaktýr, gerisi hikayedir, masaldýr aslýnda…
Belki þiir diyenler de olacaktýr aramýzda ama o baþka konu,
Þiir karýn doyurmayan gerçektir, bir de sanatla ilgi konusu,
Var ama bence o da hassas bir konudur, sanattaki anlayýþ,
Herkese göre deðiþir, þiir konusu daha farklý bir kavrayýþ…
Kýsa ve özlü olmasý esas konu, az sözle duygularý anlatmak,
Onlarla birlikte kendine emin bir edayla geleceðe yol almak,
Kýsa ve kolay sanýlabilir, ismin ziyade olmasýndan bellidir bu,
Her þiir yazan kendisine ‘Þair!’ diyorsa bu psikiyatrýn konusu…
Umutsuz kadýnlardan çýkarak buraya kadar geldiðimize göre,
Ev kadýný olmanýn nitelik kazandýrmadýðýný anlýyoruz bizler de,
Nitelik kiþiliktedir, onu geliþtirmekle asla hizmet etmiþ oluruz,
Arkasýndan þiir de gelse masal da doðru temele oturtmuþ oluruz…
Neticeten diyorum ki ey kadýnlar! Titreyin ve kendinize dönün,
Eðer gereksiz yere þiþmiþseniz önce nefsinizi terbiye edip sönün,
Sonrasýnda neye ilginiz varsa kendiliðinden gelecektir size zaten,
Alt yapýsý saðlam olan bina yýkýlmaz, yoksa hemen dökülür zaten…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.