Diyorum ki, madem insan olarak yaratýldýk, onun gereðini yapalým,
Öncelikli olarak insanlýðýn genel anlamda halini öðrenip anlayalým,
Sonra da usul usul içine dahil olalým bu kutsal armaðanýn ve sonra,
Hakkýmýzý da alalým, özellikle hak bilmezlerin bulunduðu arenalarda…
Diyorum ki, ne olarak yaratýlmýþsak öylece kalalým bu garip dünyada,
Durumumuzun farkýndaysak kolay, eðer aksiyse durum hayatýmýzda,
Bir doktora baþvuralým, mümkünse psikiyatrla baþlayalým ilk önce iþe,
Sonra da ötekiler gelir nasýl olsa, arkasýndan devam ettiðimiz sürece…
Diyorum ki, önce bir ayna alýp elimize gözlerimize dikkatle bakalým,
Orada gördüðümüz gözler net deðilse eðer arka planýnýn ele alalým,
Kaypak karakterin gözleri de kayar, net olarak bakamaz dünyaya da,
Net bakamýyorsa iliþkileri de kayar gider, ölüm erken baþlamýþtýr onda…
Diyorum ki, bir ezgi tutturalým, kökleri varlýðýmýzýn derinlerinden gelsin,
Mutluluk hissediyorsak titrer içimiz, arkasýndan da diðer duygular gelsin,
Tepkilerimiz müspetse saðlýðýmýz da iyidir, hayata gülümseyerek bakarýz,
Saðlýðýmýz kötüyse bitmiþiz, arkasýndan bütün fitne-i fücur yürüsün gelsin…
Diyorum ki, dünya yalandýr, deðmez bu kýsa hayat fýrýldaklarý çevirmeye,
Onlarý salalým, bütün pürüzleri yollayalým, varlýðýmýzýn dýþýna, gelecekte,
Yepyeni kimlikle ve dürüstlükle baþlayalým hayata, aksi durumda bilelim,
Cehennem ateþi de kaynýyor, sonu orasýdýr fitneyle geçen hayatýn, bilelim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.