tükürdüðüm "bu" hayatýn içinde küskün ve ürkekce çaresiz ve sessiz ve daha çok çocukluðuna kýzan öfkelenip yüreðini sýkan bir küçük adam olarak "o" na "bu" na sataþarak küfrederek yüzlerine tebessüm içinde "baþ"ý çekiyorum emanete hýyanetin cep defterinde
neredeyseniz çýkýn ortaya simit sevinci çocukluðumun eti senin kemiði benim emanetçileri nerede kitap nerede kürsü neredesiniz siz bir aðýlda güdüldüðüm diz dize falaka demirli narçubuðu damgalý suçlu çocuklar nerede neredesiniz
alýn iþte bu et bu kemik bu umarsýz çocuklar sizin
...
"elif" ten ötürü elifinize bakarak çocukluðumu uzatýyorum
nevzat kýrkpýnar
08 / 77
Sosyal Medyada Paylaşın:
nevzatkirkpinar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.