bak arkadaþým
öyle süslü püslü laflar edip
cicili bicili þiirler yazamam ben
bir yerlerden yakamoz toplayýp
diðer yerleri öksüz koyamam
martýymýþ
yeþilmiþ
maviymiþ
sunulur olduðunca
savrulsun diye sigaranýzýn dumanýyla
kahvenizin yanýnda
bodoslama yazarým her þeyi
yaþadýðým gibi
dökülür paldýr küldür sözler
ve benimdir iþte bu
bekleme öyle çok þey
seviyorumdur seviyorsam eðer
nefretimse kýzýl bir ateþ gibi yakar
beni de...seni de
yaþamsa yaþam
ölümse ölümdür
dilimin ortaya döktüðünce
hiç söz çýkmaz aðzýmdan kýrgýnlýðýmda
anlamazsýn
haberin bile olmaz içimdeki depremlerden
yýkýlýr ve konmaz bir daha taþlar yerine
hele ki sönmüþse ateþ
ne mümkün
kývýlcýmýnda dahi ýsýnmak
bir daha
hayatýn beni vurduðunca vurur
okþadýðýnca okþar kelimelerim
yürekleri
ister akýllý…ister deli
iþte böyle arkadaþým
ya olduðumca sev beni
ya da býrak gideyim
cehennemin dibine
ama
kendimce…kendimle
yoksa ne anlarým ben elime verilmiþ hayatý söze dökmekten
atilla güler