sefalet vardý her yanda,gözlerde uykusuzluk.. kurþun kurþun yaðýyordu gökten; metal bir duygusuzluk..
ve þehrin ufkunda bir aðaç yanmýþ yapraklarý.. kül yetiþtirmiþ gibiydi sanki dudaklarý..
.
ipler yanmamýþtý hiç,bedenler de ama ceset kokuyordu toprak.. neler ölmüþ oysa o ’deniz’lerde.. ahhhh, dön de þu geçmiþe bir bak ipler yanmamýþtý,bedenler de..
uyku tutmuyordu;gün aydýnlýk.. vakit gecenin bilmem nesi. bu gürültü,bu ses,bu aydýnlýk? yýkýlan bir çýnarýn devrim sesi vakit? mayýsýn 6’sý,1972..
’A.J
Sosyal Medyada Paylaşın:
aleksandre jequise Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.