zaman alýr götürür çekirdek yaþamlarý zeytin aðaçlarýnýn dibine reel deðildir hazýr olmadýðýmýz ihanet ilk defa kaybettiðimizde aþk baþarýsýz bir oyundur baþ kahraman da saçmalýk
kuþlar ölür kýþlalarda kýrýk bir fay hattý geçer gözlerimizin önünden ilk defa seni seviyorum ateþi yakar dudaklarýmýzý yalnýz bir operet gibi oturup perdenin baþýna baðýra baðýra izleriz yýkýlýþýmýzý
çünkü ilk defa dalmýþtýr içeriye ikilemler gündelikçi yevmiyesi gibidir (alýn teri ile kazanýlan) onur ekmek çýkar kolaycýlara bu kavgadan
of yaþanmýþlýk sandýðýmýz ne çok sarmaþýk iliþki var daha yazýlmayan
hadi ayrýntýya gizlenip temize çekelim kendimizi taciz edilen düþlerimizi de..
en iyisi hiç baþlamayalým diyelim -O’na- bir kaç dönemeçten önce ve paslanacak diye korkup sevdanýn demirden kollarýný/itelim cehenneme koyup alnýmýzý beþ rekat iman edelim aþk’a