Kýz kafaya koymuþ ise, Zaten kaçar. Kararsýz ise Buba, Sen bilirsin, der. Ýstemiyorsa, Öldürseniz de Varmam, valla Der.
Adamýn niyeti; O kýz ile evlenmek, Ama kýz kararsýz!
Fakat Ýþ yok, Güç yok, Mal yok, Mülk yok, Dolmuþa binecek para yok! Ama Ýçki, Kumar, Kadýn, Hepsi var.
Elbette, Her ana baba Evladýnýn mutlu olmasýný ister. Ama Görünen köy de Klavuz istemez!
Bu yüzden sorarlar, Anan kim? Baban kim? Ýþin var mý? Evin? Araban? Þöyle bakarlar, Kýyafetlere, Gelen hediyelere, Oturmalarýna, Kalkmalarýna, Davranýþ ve sohbetlere...
Ailenin, Ýkna edilmesi için, Damadýn, Tüm olumsuzluklarýný, Olumlu göstermek Gerekir.
Bu da göz boyayarak; Birden iþi olur, Evi, Arabasý, Bankada, Þu kadar parasý.
Kötü alýþkanlýk mý? Dediniz? O da neymiþ? Caným. Hemen araya birileri girer, Damadý ve ailesini, Öve öve bitiremezler.
Kýrk gün, Kýrk gece Sürmez düðün ama Onlar ermiþ muradýna, Biz çýkalým, Kerevetine!
Ýþ iþten Geçtikten sonra, Gelin ve ailesi Anlamýþlardýr, Her þeyi ama Atý alan Üsküdar’ý Çoktan geçmiþtir, Bir kere.
Þimdi ne yapacaðýz? Geçti Bor’un pazarý, Sür eþeði, Niðde’ye!
Ýþte buna; Psikolojik harp denir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ufurmelerim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.