Rüzgarın Soğuk Nefesi.

Pencerenin buðusuna yazdým seni
Cam kýrýklarýyla dolu yüreðim
Yokluðun da hep hüzne sarýldým
Yoktu ki tutacak bir dalým
Sensiz kalan sol yaným
Boþlukta adým adým

Sonsuza akýttým göz yaþlarýmý
Duymadýn sesimi ey sevgili duymadýn
Garip ama gerçek hayat denen ucube
Öyle bir yük vurdu ki omuzlarýma sarsýldým ama yýlmadým
Acýlara göðüs gerdim öyle zor günler geçirdim ki
Baþýmý omuzuna dayanacaðým bir dost bulamadým

Karanlýða açýlan penceremden ýþýk aradým
Hýrçýn bir deniz gibiydi yüreðim
Ne zaman kabullenecekti yokluðunu hüzne yoldaþ karanlýða mahkum Düþlerim.
Ayaz mý ayaz geceler karanlýðýn baðrýnda gizlendiler
Rüzgarýn soðuk nefesi ensemdeyken bile
Seni yokluðunu düþündüm umut oldun yüreðime
Rabbime yalvardým dualarým seninle
Sen duymasan bile çýðlýklarýmý
Haykýrdým gücümün yettiðince
Biliyormusun senin için yazdým þiirlerimi
Ben þair deðilim ama duygularým þiir oldu döküldü kaleme
Kalemden kara kaplý deftere gelmeyeceðini bildiðim halde
Ýnsan olmanýn aðýr bedelini ödüyorum belkide



Zemeri soðuklarý bile durduramadý yüreðimi
Yaktým ateþini
Küllerini savurdum ölümün soðuk yüzüne
Bekledim ey sevgili bekledim hep dönmeni
Can yandý yürek yandý kaderin pençesinde
Ne zaman bitecek ömür ne zaman gelecek ecel bekliyorum
Takvimden son yaprak benim için düþse
Ocakmý þubatmý martmi her neise ölüm gelsin iþte
Önemi yok artýk benim için mevsimin de..




Sosyal Medyada Paylaşın: