Ýkisi de birer bebek olmuþtu, bebeklerimizdi artýk bizlerin,
Sevimlilikleriyle artýrýyorlardý, temsilcileriydiler güzelliklerin,
Onlarla devam ederken hayatlarýmýz birden sessizleþiverdik,
Þimdi o kadar tenha ki ortam, sanki hepimiz birden gittik...
Onlarý özlemeye baþladým, zaman kendinde olaný bana sunuyor,
Alýþma süresini kýsa kesti, þimdi artýk özlemlerin önceliði oluyor,
Onlarla buluþma ihtimali var mýdýr, onu da bilemiyorum þimdilik,
Sadece dualarýmla birlikteyiz, yapabileceklerim budur þimdilik...
Hayat böyle bir çeliþkinin de adýdýr, bugün varsýn yarýn yoksun,
Hayat birleþmelerin ve ayrýlýklarýn adýdýr, duymayanlar duysun,
Önce alýþtýrýyorsunuz etrafýnýzdakileri, sonra da ayrýlýk geliyor,
Önce biliyorsunuz ayrýldýðýnýzý, sonra da iþin içinden çýkýlamýyor...
Onlarý özlüyorum, buluþma günümüz var mýdýr, varsa da ne zaman?
Belki vardýr belki temelli ayrýldýk, hatýralarýmýz var þimdilik, zaman,
Bütün ayrýlýklarýn ilacýdýr diyerek erteliyorum düþüncelerimi oraya,
Arkasýndan gideceðim yine de ama o da þimdilik baþka baharlara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.