Pes ettim

Daldaki yapraktým yaþamda,
Hayat denilen aðacýn dallarýndan,
En yalnýz olanýnda bir küçük yaprak,
Yalnýzdý üzerinde bulunduðum dalým,
Karýþmýyordu,
Düðüm olmuyordu diðer arkadaþlarýyla,
Ben de böylelikle,ulaþamýyordum diðer yapraklara,
Kendi dalýmýn tektük,
Yapraklarýyla haþýr neþirdim.

Dört mevsimi yaþýyordu aðacýmýz,
Tabi dallar da,
Ve tabi ben de,
Ýlkbahar huzurlu,
Yaz da sýkýntýlý,
Sonbahar da tedirgin,
Ve,kýþ ta periþan.

Her yaprak farklý,
Etkileniyordu dört mevsimden,
Mesela,
Benim tarafa rüzgar daha hýzlý vururdu,
Üzerindeki dalýmýn yalnýzlýk,
Kaderi kaderimdi yani,
Ama anlatýyorduk her yaðmuru,karý,fýrtýnayý,
Tekrar güneþe yüzümüzü huzurla çeviriyorduk,
Biz,
Yalnýz bir dalýn üzerindeki tektük yapraklar,
Belki da en güçlüleriydik hayat aðacýnýn.

Derken,
Hiç beklemediðimiz bir þey oldu,
Karþýmýzdaki dal yumaðýnýn,
Bir yapraðý düþüverdi kahverengi topraða,
Hayýr,
Kýþ deðildi,
Kar yoktu,
Fýrtýna yoktu,
Anlamadýk,anlam veremedik,
Düþündük,düþündük,
Derken ayrýldý aramýzdan bir yaprak daha,
Bu sefer kýþtý,
Kar vardý,fýrtýna vardý,
Yaprak yaþamýnda yalnýzdý.

Bir,iki,üç derken,
Bu alýþýr oldu hepimizin paylaþtýðý aðaçta,
Artýk anladýk,
Mevsim ne olursa olsun,
Yapraklar ne kadar yalnýz,
Hür,mutlu,hastalýklý,periþan olursa olsun,
Düþüveriyordu o dalýn tutunduðu,
Ýncecik elini býrakarak.

Gördük,
Düþündük,
Anladýk ve bekledik,
Bizimde sonumuz olacak,
Kahverengi,o bize çok uzak görünen,
Topraða düþecektik,
Bekledik,bekledik,
Artýk biliyorduk,
Yalnýz,coþkulu,mutlu,hüzünlü,
Olmanýn boþ olduðunu,
Artýk biliyorduk yavaþ,yavaþ bitiyorduk,
Derken,
Bir sabah hiç yapmadýðým bir þey yaptým,
Sanki beni bir esinti dürttü de,
Doðan güneþi seyretmem için uyandýrdý,
Ýzledim,
Hayran kaldým,
Coþkulandým,
Duygulandým,
Aðladým,
Sarsýldým ama tek tük arkadaþlarýmý uyandýrdým,
Tek baþýma göðüsleyemedim bunu,
Bunu dalýmda öðrenmiþtim,
Tek baþýma dimdik kalmayý,
Biliyordum,sonumu görüyordum,
Gün yeni baþlamýþ,
Doða rengine kavuþmuþ,
Gökyüzü mavi suretine dönmüþ,
Karanlýðý bir kenara itmiþti,
Gözümü ayýrdým ýþýl,ýþýl güneþten,
Baktým hayat aðacýma,
Uyuyordu çoðu yapraklar,hiç uyanýk görmedim,
Sonumu göremeyecekler dedim,
Ve o an son sevincimi yaþadým,
Ne oluyordu bana titriyordum,
Titriyordum hiç durmadan,
Kahretsin uyanacak arkadaþlarým,
Ama uyanmadýlar,
Ve o an son kez ne oluyor dedim,
Artýk hareket etmiyordum,
Aklým birden kahverengi,o bize çok uzak olan,
Topraða düþen diðer yapraklara geldi,
Ama nasýl olur,
Bedenim böyle güçsüzken,
Bilincim hala böylesine güçlü kalabilir mi?
Ve o an son kez ‘hayret’ ettim.

O da ne?
Baðým kopuyordu dal mý sýmsýký,
Biraz direndim,
Biraz daha direndim,
Ve o an son kez ‘mücadele’ ettim,
Olmuyordu,yapamýyordum,
Sanki ellerime felç gelmiþti,
Ver sanki dalým da beni,
Barýndýrmak istemiyordu,
Beni serbest býrakýyordu,
Olmuyordu,yapamýyordum ve yapamadým,
Ve o an son kez ‘pes’ ettim,
Ellerim tamamen koptu dalýmdan,
Hissediyordum topraða doðru ilerleyiþimi,
Zaman biraz geçti,
Ve sonunda tüm bedenim çarptý topraða,
Ve o an son kez ’acý’ hissettim,
Artýk hiçbir yerimi hissetmiyordum,
Hissetmiyor,hisset,his,hi,h....

Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın: