son adam da çýkar salondan
ýþýklar söner
kapýlar kapanýr
gecenin bir yarsý
uykuya çekilir evler
caddeler
usulca akar zaman
lakin
ben uyumam
son nefes gezinir tenimde
son sigaram dudaklarýmýn arasýnda
aklýmda gidenler
ve gelmesini beklediklerim
seviþirim yalnýzlýðýn pençesinde
düþlerimle
uyumam
uykum gelir
bir fincan kahveyle
kovarým gözlerimin yangýsýný
pencerelerden
beklerim
gelirsin elbet
sen de
atilla güler