Kâf Daðýʼný görmüþüm; velâkin tâ semâda
Baþýna nûrdan karlar, yaðmýþ hatta ezelden
Fakat kanatlar kýrýk, bu derbeder humâda
Farký yok tüylerinin, çürümüþ bir gazelden
Ah rüzgârlar yoluyor, kanatlarý bir yandan
Aceb duyuyor musun, figâný ey Kâf Daðý!
Ýsteyerek vazgeçer, bu Simurg tatlý candan
Ankaʼya vuslat yoksa, çal boynuma býçaðý!
Býrak da etrafýnda, hergün pervâz edeyim
Þu gözlerim kamaþsýn, karlarýn beyazýyla
Býrak da meleklerle, birgün âvâz edeyim
Arþýnda sadâ bulan, bin þükrân niyâzýyla
Gözlerim ufuklarda dolaþýrken her akþam
Hakikat çiçekleri, gördüm nûrdan semâda
Yaseminler misâli, kokuyor buram buram
Secdelerde koklayan aklým hergün komada
Uyandýrmasýn beni tatlý uykumdan zamân
Ve öldüðümden dahi haberim hiç olmasýn
Uyandýrmak için de yaðsa hergün âsýmân
Ýçime gözyaþýmdan baþka bir þey dolmasýn
Soner ÇAÐATAY (05:45) 30 AÐUSTOS 2011 / Wuppertal / Almanya
Not: Resim, mana bakýmýndan þiirle paralel. Gökte hakikat çiçeklerini gören adam, bir minareden insanlara bunu haykýrýyor.