uzaðým, uzaksýn, uzak yabancý kalýr, aþk dipsiz bir kuyu sinmiþ yüreklere delice bir acý bitmez gölgelerin aceleci istilasý
aç parantez, hayale kývrýlan sokaklar sokak uçlarýnda ýlýk rüzgâr rüzgârda fýsýldanan sözler var elleri yorgun, teni yorgun adam ve kadýnlar kapa parantez, soðuk yataklar bir sigara içimi , aþk bu kadar nereye gitti görkemli sevdalar
susuyorum, susuyorsun, susuyor yalnýzlýk çaðýnýn çocuklarý kalp kýrýþýklýklarýna raðmen avuçlarýna konan her ayak sesine suyu gören çiçekler gibi açýldýlar yüreklerini aþan þiirler yazdýlar eksilen yanlar belki tamamlanýrlar
benim aþkým, senin aþkýn, onun aþký önce keyifli naralar sonra boþluk, hep boþluk var ofluyor, pofluyor gecenin dolunayý birazdan baþlar kýrýk düþler aðlayýþý hayallerin üzerinde yürüdük yine uyudum, uyudun, uyudu ah! hiç uyandýrmasalar
korkuyorum, korkuyorsun, korkuyor içimizde sakladýklarýmýzdan kýrýk dökük, yoksul, yabansýl tüm anlamlar sözsüz dualar, yönsüz ibadetler ve aþksýz seviþmelerimizle karanlýklardan karanlýðýn soldurduðu gözler hayal bile edemeyecek kadar uzakta olan mavi gökyüzünü arýyorlar
özledim, özledin, özledi yarýlsa göðüslerin gönül çeperi aydýnlýk apaydýnlýk ömrü özgür bir çocuk doðsa ýþýðý kendinden, güneþ parçasý sureti kor, içi akkor hüsne giden sevdalarý yaþasam, yaþasan, yaþasa
yaþa..
Canoma Teþekkürlerimle
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.