Eskiden hiç düþünmezdim, normal bir geliþme sanýrdým,
Sonra bir gün bana böyle bir soru sordular, þaþýrmýþtým,
Evde tek baþýna kalmaktan korkup korkmadýðýmdý soru,
Elbette ki aklýmýn ucundan bile geçmemiþti böyle konu...
Þimdi tedirgin oluyorum, acaba ben de korkuyor muyum?
Yoksa bulunduðum yerde ne olduðunu anlamýyor muyum?
Henüz korkunun farkýnda deðilim ama tedirginlik baþladý,
Eðer sonu gelmezse demektir ki bende de korku baþladý...
Kalbimi yokluyorum, içimi yokluyorum, sonra çýkamýyorum,
Sanki korkularýmýn ne olduðunun bile farkýnda olamýyorum,
Dualarla kendimi biraz olsun teselli de ediyorum ama sonra,
Ýçimi kemiren bir korku baþlýyor, akþam namazýndan sonra...
Bu da geçecektir elbette, korkuya pabuç býrakacak deðilim,
Bugüne kadar böyle geldim, bundan sonra deðiþecek deðilim,
Kendime çeki düzen vermekle baþlayabilirim, sonrasýnda da,
Eski tas eski hamam, yine günler geçip gitmeye baþlar ufukta...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.