Hep yazýyor, sevgi ve diðerlerini
Belki unutmak itiyoruz gidenleri,
Yüreðimize çörekleþmiþ incileri,
Sevgi yazsa da asýl yaram kanýyor,,
Yürekte kabuk baðlamýþ yaralar,
Ancak sevgiyi çeken yaþayan anlar,
Sýralanýnca birde geçmiþ hatýralar,
Kenarýndan geçse de yaram kanýyor
Onun için yazýyoruz aþk dizelerini,
Arar olduk çocuklukta geçen günleri,
Dönebilseydik yaþanmamýþ gençliði,
Bunlarý düþündükçe yaram kanýyor…
Belki avuturuz bunlarla kendimizi,
Yok, edemeyiz ki anlatan yüz çizgilerimizi,
Dertler kambur etti büktü dik belimizi,
Acýlarý düþündükçe yürek yaram kanýyor..
Kimi sefil olmuþ, kimide kalmýþ aç,
Uzatýlacak olan þefkate muhtaç,
Herkesin derdi olmuþ yankýmýzda sarkaç,
Hepsini görünce yürek yaram kanýyor..
Hep yazarýz aþk dizlerini gönülden içten,
Haber alýnmýyor ki alýnmayan sesten,
Kendimizi uzak tutmuþuz merhametten,
Neden diye düþünüce yürek yaram kanýyor.
Ölümlü deðil mi zaten fani olan insan,
Niçin alaþýmlýyor her þey ortada anlatýlan,
Var mý ki söyleyenleri acaba susturan,
Feryat duyulmayýnca yürek yaram kanýyor..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.