EKSİK İMAM DESTANI

Bir günmü desem, belki bir yýl
öncemiydi Tanrý bilir....
Bir imam var idi...
Göbek pazý hep yerinde...
Altý bir Kuran Kursu, üstü Latif bir Camide....


Odasýnda yatar iken...
Kapýsýný çaldý birgün...
Altý kattaki Hafýz Çocuk...
Hocam bir adam gelmiþ...
Derki varmý okuyacak ...
Anacýðýma bir Selacýk...


Hoca gerindi birden...
Üst baþ nasýl baktýnmý?...
Hadi yoksa söyle bana?...
Bir fukara, beni ademmi?...


Hafýz çocuk þaþýrdý...
Azýcýkta ürperdi...
Yok hocam yok, durumu...
Cep delik, cepken delik...
Ayaðýnda var bir köhne iskarpin...


Hoca önce bozardý, ardýndanda kýzardý...
Salladý elini havaya, yok de oðlum hoca burda...
Hafýz çocuðun takýldý boðazýna bir acý...
Çýktý hocanýn huzurundan...
Kapý çat diye kitlenirken ardýndan...


Yok hoca dedi yerinde, ey fakir..
Adam mahzun giderken.....
Hafýz çocuk gözleri dolu indi kendi kursuna....


Bunu nedenmi yazdým... Benim yazým tertemiz, gerçek imam ve müezzinler için deðildir... Böyle bir adam olduðunu güvenilir kaynaktan biliyorum.. Benim üzüldüðüm nokta bunlarý görüp insanlarýn dinden soðumasý... islam dininin önceliði fakir gariplerin yanýnda olmasýdýr.. Efendimiz S.S. öldüðünde cübbesi bir Yahudi’de rehin çýktý... Çünki ne varsa daðýtýyordu...Rabia Belgin...
Sosyal Medyada Paylaşın: