Saklayamadım
Herkesten saklasam, ya Rabbi senden,
Hiçbir günahýmý, saklayamadým.
Kutsi selamýný, ayýrma benden,
Her þeyim kirlendi, aklayamadým.
Kime baksam, herkes, benden uyanýk,
Senin birliðine, þüphesiz tanýk,
Benim gönlüm çöplük, aklým bulanýk,
Salih kullar gibi, paklayamadým.
Nasibim olmadý, salâtý daim,
Ömür orucuna nefsim çok zalim,
Mekke yolculuðuna, ederek talim,
Mübarek Kâbe’yi, yoklayamadým.
O kutsal Medine, Muhammed yurdu,
Gözümde, gönlümde, dolanýp durdu,
Rüyamý süsleyen, Ýlahi nurdu,
Burnum doyasýya koklayamadým.
Kesrette içime, gurbetler doldu,
Vahdetteki benzim, sararýp soldu,
Nefesim kesildi, aklým mat oldu,
Kalbim durdu san ki, þokla yamadým.
Zat’ýna ne þüphem, nede þekkim var,
Çok uðraþtým amma, yýrtýlmadý zar,
Hep ziyanda olsam, etmesem de kâr,
Þükür ki tekliði, çoklayamadým.
Yaralý acýmý, dindirmek için,
Yokluðu içime, sindirmek için,
Her gün benliðimi, öldürmek için,
Yaylar gerdim amma, oklayamadým.
04.10.1999…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.