Hikayeyi severim, hayatýn parçacýklarýdýr bana göre onlar,
Her biri uç uça eklendiðinde gerçek hayatýmýzý oluþtururlar,
Anlatmayý seviyorum ama yazmaya gelince durum deðiþiyor,
Nedense arka arkaya oluþan kitaplarý basmak istemiyorlar...
Þiirle baþlayýp hikayeye geldik, oysa arada romanlar da var,
Onlar da basýlmak istiyor, bunun için adeta gün sayýyorlar,
Ben de istiyorum ama yeni baþtan gözden geçirmek lazým,
O da olur ama yaþ ilerliyor, gözlerde derman olmasý lazým...
Sanatla uðraþmak güzeldir, insaný dejarj eder ama arkasý yok,
Memleketimizde sanatla ilgili yardýmcý olacak merciler de yok,
Ya popüler olacaksýn, her önüne gelen alkýþlayýp geçecek seni,
Ya klasik olacaksýn, ölmeden önce kimsecikler görmeyecek seni...
Bunlarý anlatmanýn zamaný deðil belki ama dil böyledir, coþmaktadýr,
Böyle olunca yaþananlar dile gelir, susmak bilmez anlattýkça anlatýr,
Zaten bu nedenle açmadý goncalar, zamanýndan önce solup gittiler,
Kara kutudan müzik yükseliyor, ezgiler kalbimi daðlayýp erittiler...
Tekrar bana dönelim; ter içinde bir yüzle geçmiþini unutan zihin,
Birlik olup engel oluyor, nereden geldi bu gölgeler, varlýklarý kimin?
Sorular baþlayýnca arkasý gelmez, onlar da farklý arenanýn gölgeleri,
Baþýmý alýp gitmezsem beni de alýr, kaybolur yalnýzlýðýmýn ezgileri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.