Zamansız Yersiz

Yazamadým bir þiir
Zamansýz, yersiz kalýr diye.
Boþlukta salanýr ayaklarý
Zamansýzdýr ya bazen söz þiir
Söyleyemeyeni çeker
Yaðlý urgandýr
Ayaklarý boþlukta sallanýr.

Bazen zamansýzdýr söz
Olmamýþ büyümemiþ gövdesi
Daha taze, daha yeni...
Kýrýlýr kalbine deðince aksi
Ham þiir kýrýlýr
Kýrar kalbi
Kemale ermeden söylenince sözün körpesi
Söylenmeden, yazýlmadan kalýr.

Köklerim neden sabitlenmez
Hep havada mý kalacak
Haydi gidelim diyor;
Nefsim, þeytan.
Durmak yosun tutturur ya insana.

Durmadan nasýl büyüsün düþüncem
Bir doðru olan hakikat üzerinde durmalý
Kökleri derine inmeli ilmin
Yüzeysel düþünceleri
Küçük bir batýl rüzgarý bile devirir.

Bilemedim zamaný yeri
Zamansýz yersizim þimdi.
Ne yöne dönsem açýk
Ne yöne dönsem kapalý
Adým adým yürümelerim saplandý
Karanlýk üstüne karanlýk gerdim ki:
Iþýk her yerde
Gözlerim kamaþtý.
Ne yöne gitsem
Yersiz zamansýz;
Her yer ýþýk, her yer karanlýk þimdi.

Dur,
Yüreðim dur:
Çýrpýnmak koca okyanusta
Bir yön var haktan yan
Bir yön ki oku
Yaratan Rabbin adýna.

Zamansýz ve yersiz deðilim
Elhamdülillah
Yerim bu, zamaným bu.
Gökten saf saf melekler inmede gördüm
Her þey Allah’lý bakýnca güzel
Her þey Rabbimin hitabý.

(Eylül 2011 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: