Yaram kalmadı
Namertler öðretti bize mertliði,
Kalleþi yerecek çabam kalmadý.
Aþk ile un ufak ettik sertliði,
Taþ atanla, taþla, davam kalmadý.
Her gün yüz binlerce, burkulur etim,
Gönül yurdu viran, yýkýldý setim,
Hem öksüz kalmýþým, he mi de yetim,
Anam öldü gitti, babam kalmadý.
Muhtaç olduklarým, bendende muhtaç,
Kimleri gönülden edeyim ihraç,
Bazýlarý susuz, bazýlarý aç,
Yokluða düþünce haram kalmadý.
Bilirim bilmeden hakkým yediler,,
“Þeytandýr, zýndýktýr, kâfir” dediler,
Kendiler mübarek, kandil gibiler,
Gözümde, gönlümde, avam kalmadý.
Kuraklýk çökünce, deryaya, göle,
Þu gönül yurdunu döndürdü çöle,
Cömertler maddeye olunca köle,
Beylerim, efendim, aðam kalmadý.
Kendi meþrebimce, rehber bulunca,
Anladým ki her þey, kendi yolunca,
Yýllarýn emeði, heba olunca,
Soydular, sýrtýmda abam kalmadý.
Yaralý çoktandýr, kendinden geçti,
Can telef olmadan, kefeni biçti,
Ecel þarabýný, ölmeden içti,
Kangrene dönen, yaram kalmadý.
O8.08,2000…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.