ÜZGÜNÜM

Bir yýl, bir gün oldu, köyden geleli,
Baðým, bahçem, harap olmuþ üzgünüm
Uðrun, uðrun gözyaþýmý sileli,
Baðým, bahçem harap olmuþ, üzgünüm.

Sanki bir yýl, bir asýr’a denk geldi
Kazandýðým tam kesir’e denk geldi,
Doðrularým az kusura denk geldi,
Evim, barkým harap olmuþ, üzgünüm.

Baðlamamý çalýp, türkü yaktýðým,
Keklik gibi dört yanýna sektiðim
Fidanýna gözüm gibi baktýðým,
Baðým, bahçem harap olmuþ, üzgünüm.

Kendi ellerimle dikip, söktüðüm,
Her birine can sularý döktüðüm,
Sýcaklarda dal altýna çöktüðüm,
Baðým, bahçem harap olmuþ, üzgünüm.

Kirazý, elmasý, ayvasý vardý,
Her kim görür ise, maþallah derdi,
Allah rýzasý çin her gelen yerdi,
Baðým, bahçem harap olmuþ, üzgünüm.

Armudu, üzümü, dut’u, çileði,
Kabul olmuþ aç gözlerin dileði,
Yýkýlmýþ direði, göçmüþ yolaðý,
Baðým, bahçem harap olmuþ, üzgünüm.

Baðýmýn rengarenk gülleri vardý,
Konuþurdum sanki dilleri vardý,
Pembesi, beyazý, allarý vardý,
Baðým, bahçem harap olmuþ, üzgünüm.

Eriði, cevizi, alýç, fýndýðý,
Bilinir mi Oðuz’umun yandýðý?
Görülmüþ mü çaðlayanýn dindiði?
Baðým, bahçem harap olmuþ, üzgünüm.

Sosyal Medyada Paylaşın: