Üflemeden Yemeyin Aşkı

Ne zaman çýrpýnan bir kuþ görsem
O zaman kanatlanýverir gözyaþlarým
Kelimeler kýyýya yanaþýr nihayetinde
Ve dökülüverir en içli þarkým.
Terazimin kefeleri bir hayli dengesiz
Hep aþkým çýkar sahneye, gururum arkada
Bunun muhasebesini yapmak yersiz
Sevdim mi, yandým mý, öldüm sonuçta.
Benden ne bir keman olur, ne de saz
En neþeli naðmelerin bile tadý kalmaz benimle
Ama sevmek bu deðil dimi, öðrenmeden olmaz
Hani çok cici bir þeydi, benimki niye böyle?
Bunca zaman kandýrýldým mý yoksa?
Aþk en þirin kýyafetleriyle geldi bayram sabahý
Elinde rengarenk þekerler çekiciydi sonuçta
Nereden bilebilirdim zehir mi ab-ý hayat mý.
Ama yuttum da gördüm anneannemin beyazlarýný
Neden annem hasta, ablam üzgün anladým
Bir kadýn sürüsü var bundandýr gözleri yaþlý
Bir de demezler mi "karþýlýklý" , bakakaldým.
Ne sarý çiçek bilir bu suali ne de ben
Hodri meydan, buyrun siz tadýn aþktan
Sanki biraz kaynarca, söyleyeyim de yemeden
Üflemeden yemeyin, tastan deðil kaþýktan...



Sosyal Medyada Paylaşın: