Varlýðýný seviyorum! Yokluðun sessizlik, kuþlarýn yaðmurda kuytu saçaklara saklandýðý sokaklar gibi ýssýz. Sevmiyorum ýssýz sokaklarý, sokaða atýlmýþ küçük bir köpek yavrusu gibi çaresiz kalýr benliðim. Yaðmuru seviyorum, gözyaþlarýmý gizleyip, beni acýyan gözlerle bakanlarýn eline vermediði için.
Sevmiyorum sensizliðin damaðýmda býraktýðý o buruk tadý.
Sevmiyorum HOÞÇAKALlarý, hoþçakalamayacaðým bu kadar belliyken... Sesinin duvarlarda çýnlamasýný seviyorum, Yarým kalmýþ sigaran, alel acele söndürülmüþ... Acelen neydi? Her yerde bir hatýran, sanki yan odadan çýkýp geliverecekmiþsin gibi. Ve yine duyulur yüreðimdeki dertli kemanýn sesi... Sevmiyorum gecenin bir yarýsý ansýzýn uyanmalarý. En güzel yerindeyken SEN’li düþlerimin, yokluðuna uyanmak yok mu cancaðýzým. Ölmek gibi...Bilemezsin... Sessiz Peri
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sessiz Peri (S.Yılmaz) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.