Lokal Etki

Yorgundu.
Gözaltlarý mor ve elleri su toplamýþtý.
Dudaðýndan ince bir kan sýzýyordu.
"neden" diyebildi.

Günbatýmýnda turuncu düþler aðlýyor.
Gökkuþaðý kemerinin rengi mat.
Onlarca sancýlý duygu arasýnda,
Piþmanlýk aðýr basýyor.

Ritmleri sendeleyen bir kalpten,
Tüm vücuda siyanür pompalanýyor,
Usulca...
Duvara yaslýyorum kendimi.
"neden ben?"

Nahoþ bir çarþamba günüydü.
Ama benim tüm çarþambalarýmý seller almýþtý.
Maðrur hayatlarýn ebedi ezalarý içinde,
bir ben kalmýþtým realist.
Hayallerimde çalýnmýþtý.

Tüm hayatým boyunca telefondaki sesin,
"bekle. geliyorum" demesini bekledim.
Oysa onun tüm söylediði,
"olmuyor"du.
Sokaðýn tüm kasveti,
Cefakar tüm insanlarýn beddualarý,
Perspektiflerinde þekilsiz biri gibi duruyordum.

Kasvetli sokaklarda insanlarýn iðrenç yaftalarýna inat,
Biraz daha nikotin alýyorum vücuduma.
Merdiven altý eczanelerin fahiþ fiyatla sattýðý o güzel aðrý kesicilerden baþka,
Bir baþka fahiþeye baðýmlý olmuþtum.

Þizofreninin yerinde yeller esiyordu ve
Paranoyamý evde unutmuþtum.
Karnýma saplanan kramp yerinden memnun görünüyordu.
Sen iþ baþý yapmaya hazýrlanýrken,
Dolunay son kez çekti tabureyi,
Ayaklarýmýn altýndan.
Sosyal Medyada Paylaşın: