Doðdun, Gece kara fýrtýnalar doðuyordu ocaðýmýza Sen kýsmetimiz, sen Allah’tan armaðansýn Sevinç gözyaþlarý döküyordum her aðlayýþýna Umut ufak ellerinde çýrpýnýrdý Gözlerin öylesine bakardý dünyaya...
Çocukluðun yokluk sefalet içinde On beþinde tarlalarýn kirli bedeni Yirmisinde zoraki askerliðin en garibi Seni kör mermiler vurdu çocuk Gençliðin toy çaðýnda Oysa kuþlar yeni ötüyordu Çiçekler yeni yeni sabaha selam veriyordu
Belki de kayýp mayýnlara kaptýrdýn kendini Oy benim yaralý yurdumun çocuðu Kaydýný düþürdüler senin nüfustan.
Uykularým çýðlýklarla bölünür Bir perde gibi gözlerimdesin Çocuk Yolun açýk olsun.