Yagmurla Rüzgârin Dansi

Dün koþarken hayatimla el ele kol kola,
Usulca eþlik etti yaðmur,
mýrýldandýðým ýslýða..

Ruzgar kýskandý onu;
geçerken hýzla yanimdan,
savurdu her saç telimi; gözünü bile kýrpmadan

Üzüldü yaðmur görünce, rüzgarin hiddetini,
Süzüldü yanaklarýmdan;
bir avuç göz yaþý gibi..

Daha hýzlý kostum bu kez;
uzaklasmak icin onlardan..
Vazgectim; çaldýðým ýslýktan, koþar adým dansýmdan..

Bir yer giyindim önce kendime, üstü baþý kapalý..
Sonra sildim yüzümden, savruk çig tanelerini..

Baktým biraz kendime, yýllanmýþ bir pencereden..
Sessizce dedim,
’ne cok yoruldun sen; yaþadýðýn cendereden..’

Sormaya kalmadan sebebini,
buðusunu sildiðim camýn
arkasýnda, gördüm herseyin nedenini..

’Üzüldüðü ben deðilmiþim yaðmurun,
Kýskandýðý ise yaðmurmuþ rüzgarýn’

Boþuna uzaklaþmýþým aslýnda;
Korkar gibi kaçmýþým onlardan..

’olmadan yaðmurun sesi,
sevmezmiþ rüzgar dans etmeyi;
hiddetiyle gösterirmiþ, sevgisini, kendini..’

’Ve yanaklarýmdaki yaðmur;
süzülürken usulca,
rahatlýðýný anlatýrmiþ rüzgara, savrulmanin kollarinda..’

..Öyle ya,
ne yersiz telaþlarýmýz var þu hayatta,
..Diyoruz ya:
’sanki geliyor üstüme Dünya’

Amma kibirle kuþatmýþýz çevremizi,
Dertleniriz ya hani:
’sanki her yasanmislik bizim içinmis gibi’

Cünkü silmek yerine bazen, pencerelerimizin buðusunu;
Þekiller çizerek, kandýrýyoruz bedenimize kiraci ruhumuzu..

Sosyal Medyada Paylaşın: