Masumluðuna düþtüm gözlerinin; Bittiðim anlardaki sevgi yokluðuna tutundum, Gözümün göremediði her noktaya daldým, Ve sana ulaþtým...
Baþladým seni kendime iþlemeye...
Gözlerini gördüm önce, Ardýndan, sevdayla çýrpýnan küçük yüreðini, Ellerini, bana uzanýp boþlukta kalan ellerini, Gülüþünün ardýndaki o hüzünlü bakýþýný,
Ve yine daldým, gözlerinin seyrine...
Hýrçýn bir rüzgarýn kollarýnda soluklanýrken; Bir bakýþ sana tutundum .. Enkaz altýndaki gözlerime sundum seni, Soluk alamayan yüreðime, bir nefes sen oldun...
Canlanmýþ yüreðime seni katarcasýna ilerledim...
Ýçime çektim, her bir hücreme yayýlsýn diye benliðin, Gözlerinle buluþup, sen olurcasýna iþledim gözbebeklerime, Seni gördüm kendimde, daha bi yaklaþtým ve beni gördüm sende.. Gülüþümü sundum, o eskilerde kalan yokolmuþ gülüþümü...
Ardýndan gözbebeklerimin sahipliðiyle;
Gözlerine daldým Seninle....
Meðer sende saklýymýþ, her bir satýrým anlamý, Sendeymiþ yokolan parçalarýmýn bir yenisi, Kaybolmuþ duygularýmýn yeniden kendini bulmasý, Ve senmiþsin gözleriyle beni tanýyacak olan....