gece yarısı s/ayıklamaları..

Üþüyor kaldýrýmlar , taþýrken adýmlarýmý..
ve titriyor, onlar titredikçe ben yoruluyorum..
Yoruyor beni grileþen yüzler ve o korkunç bakýþlarý..
Bakýþlar dedim de,
Bak, ýþýklar yok oluyor ellerimde,
Gerçekleri söndürüyorum bir bir..
Geçmiþe tükürüp, anýlara sövüyorum..
Biraz da seviyorum ayrýlýðýn çocuðunu..
Sonbaharýn solmuþ yüzünde doðar ayrýlýk,
Ilýk bir beyazla yitiriyorum düþlerimi,
Üþümüyorum,
Dayanýyorum , yüreðime dokunup daha sonra parçalayan,
nasýrlý ellere..
Eller elimden aldý o elleri,
Sað elimi sol elimden ayýrdýlar,
Anýmsamak zor bir yýðýn çökmüþ üzerime hüzün,
Üzülmüyorum,
Sadece içimdeki hýçkýrýklarý atýyorum,
Hýçkýrýklar,
Kýrýk düþler,
Üþüyen gözler,
Özlenen gizler,
Ýzlenen izler,
Söylenmemiþ sözler,
Yalanlarla yoðrulmuþ özler,
Sancýlý birþeyler,
Düþperest düþünceler...

Feyza BAL.
Sosyal Medyada Paylaşın: