Seyahat etmeyi severim ama her zaman gerçekleþtirilemiyor,
Böyle durumlarda da belgesel programlarý onlarýn yerini alýyor,
Dolayýsýyla yine böyle bir program seyrediyorken görüverdim,
Kamboçya’daki görkemli tapýnaklarýn haline yine þaþýrýverdim...
Þaþýrdýðým tapýnaklarýn görkemiydi, onlar dudak ýsýrttýrýyordu,
Ayný zamanda insanoðlunun beceride geldiði yeri hatýrlatýyordu,
Ýlginç olan bu görkemin yakýnlarýnda dolaþan fakir çocuklardý,
Onlarýn durumu da bizim gecekonduda yaþayanlardan farksýzdý...
Ýnsanlar neden tapýnmak için bunca görkeme meyleder, anlýyorum,
Tapýndýklarýnda gerçeklik bulamayýnca onda aradýklarýný sanýyorum,
Kendi oluþturduklarý görkemdeki ululuða tapýnýyorlar, üzülüyorum,
Yaradan’ýn görkemini görememekle yanýlgý içindeler, dua ediyorum...
Kamboçya yahut Antalya, mekan çok da önemli deðildir bizlerde ama,
Gördüðüne inanýr insan daha çok, bulaþýcý bu durum biraz da galiba,
Allah’ýn hidayeti de gelip bulabiliyor bizi, hicaz’da yahut Kamboçya’da,
Herkesin Hakk’a yönelmesini diliyorum, Dünya’da yahut sonsuzda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.