öyle çok aldý ki hayat
ve zaman
mevsim hangisiymiþ
aylardan mart eylül
haziran kasýmmýþ
fark etmedi hiç
sadece götürdü
insanlarýn geliþ ve gidiþleri oldu
kimileri dönmek
kimileri de hiç dönmemek üzere
acýlarýn yükleniþi
yükleniþi ve hep kalýþý olduðu yerde
geldiler de hiç gitmediler be
gülüþler verdi birisi
birileri elime pintice
küçük küçük
ve geçti
hepsi de unutuldular bile
yaralar aldým kavgalarda
küçük sýyrýklar oldu kimilerinde
kimilerinde de derin izler kaldý
günbegün eskiyen yüreðimde
huzurla uykuya daldýðým günler de oldu
yaþanan her þeyin yorgunluðunu
üzerime çekip de
bir kadeh þarap
bir bardak buz gibi bira
bir duble raký
bir fincan kahve
ya da tavþan kaný çay
usulca süzüldü damarlarýmda
kesmedi yine de
ve fakat
her þey üstüme üstüme gelse de
sevgiye tutunmuþ bir yüreðin
minicik bir sedasýnda
can buldu yeniden
her seferinde
hayat
yað üzerime
damla damla
zamanýn sýcak elleriyle
sevgiden ötesi yok sevgili
gözyaþlarýmý silme
atilla güler