Nahos

odanin lambasi etrafinda dönerken,
sersemlesen kanatlilar gibi hissediyorum kendimi..
hani biri, söyle bir kolunu savursa,
ruzgarindan duvara çarpacak gibiyim..

bu yaptigim sacmalik-mis, yeni anliyorum..
bakmadan sekline yamacin,
atlamisim zirveden,
nahos derinligine mavinin..

simdi umudetmek benim için;
Gunes e bir ip baglayip,
gecenin bir köründe, cikarmak gibi gökyüzüne..

olsun yine de..
Gunes i goremezsem bile tepede,
ay isiginda yururken,
alisirim önümü görmeye..
Sosyal Medyada Paylaşın: