her sabah küçük adýmlarýna isyan edercesine koþarak geçerdi kapýmdan penceremi açýp yýrtýk pantolonunu gördüðüm an ona bir yama yapmak isterdim ruhumdan
küçük mavi patiskalarý sümüklü kadife parçalarý fýrçalarý boyalarý vardý sandýðý geçivermiþti boyunu önünden geçen kocaman insanlarýn ayakkabýlarýný güneþe benzetmekti tek oyunu komþunun mektepli çocuðundan duymuþtu aðlayan taþ bebeði konuþan oyuncaðý en uzak ülke gibiydi parkýn güzel salýncaðý
kaldýrým kenarlarýnda oturur karýncalarý severdi keþke onlarýnda ayakkabýsý olsaydý gün yüzlü kirli çocuk minik ayakkabýlarýný bedavadan boyasaydý.
her þehirde o mavi yoksulluktan gün yüzlü kirli çocuktan gölgeler gezinir akþama deðin görürseniz çekinmeyin sokulun yanýbaþýna okþayýn saçlarýný sevin onu biraz sevin insanlýðý uzatýn boyacý sandýðýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
zeki ersoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.