Lokman Hekim’im ol da yaramý sara sara,
Göðsünde uyut beni gönlüm derde kanmasýn,
Sevdan ile her akþam düþünüp kara kara,
Hasretimin ateþi volkanlara dönmesin
Kalbinde boþ yer varsa beni oraya taþý,
Sevinç gelsin dünyama gönlümün karakýþý,
Bahara dönüþürken tükensin kar yaðýþý,
Sinemde bir ateþ yak ebediyyen sönmesin.
Çýlgýnca severim ben katlanabilir misin?
Kollarýmý açarak gel desem gelir misin?
Duygu dolu bahçemde güneþim olur musun?
Sevgimizde ayrýlýk kývýlcýmý yanmasýn.
Dolunay ol gönlümün karanlýk gecesine,
Aþkýmýzý fýsýlda göðsüme sine sine.
Ben türküler katayým fýsýldayan sesine,
Aþka gülen gönlümüz hüzünleri anmasýn.
Eðer boþta býrakmaz tutarsan ellerimden,
Belki ben de gülerim, kurtulup kederimden,
Sevdaya anýt diye diktiðim eserimden,
Kalbimizin bayraðý yüzlerce yýl inmesin.
Ýki tatlý söz söyle bayram etsin yüreðim,
Sevgi rengi gözlerin hayatta tek gereðim,
Aslý’ya usta oldum, Züleyha’ya çýraðým,
Kimse beni Leyla’dan daha geri sanmasýn.
Yýldýz Toksöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.