Bir hengamenin içinde aç, sevgiye muhtaç bedenlerimizle toprak misali çatlayan ellerimizle Güneþi arýyoruz hecelerde...
El yordamýyla acaba bir ýþýk bulabilir miyiz diye cümlelerin içinde kanayan yüreklerimize bir deva bulabilir miyiz acaba diye diye sabahlarý gebe ediyoruz dertlerimize...
Büyüyoruz ve biz büyüdükçe içimizdeki sanrýlarda her gün büyümekteler, Ve insanlar kendi yarattýklarý sahte cennetlerinde, cehennemi yaþayarak üþümekteler...
Heidenheim, 02 Eylül 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Madk65 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.