önce aceleci yapraklar düþer omzuna bitti bahar, anlarsýn el yapýmý çiviler döverler demirciler sonra yol zamaný bu yüreðine çakýlacak sanarsýn damga yemiþ mevsim har’lanýr mazine kaçarsýn yunur yýkanýrsýn...
sen mi aðýrsýn þehir mi kim kimden taþtý bilinmez kendine döner çelik yuvarlak söylemez asýlmaz gidiþler duvarlara tablo misali arsenik deliði ayrýlmalar silinmez...
bir sað lob’undadýr haritan bir sol, kýble’n bile kayýp ayaðýna geliyor daðlar,cömert yamaçlarda lambasý sönük viraneler bazýlarýnda duman,acep kim üfler ah...anadolu’um ,hadi gel de terket...
toklarýn masa baþý vataný, kalem ucu sevdasý ve düpedüz uydurmasý ne dibinden oluyor seni anlamak dublör’süz yaþamasý...
canlar da ayrýmsýz yollar da,ekmeði emek bilenlere biz nere onlar nere tek aþk için sahip çýkarlar eylül’lere...
yol baþ üstüne ekmeðimize de gideriz hasretlimize de
kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
uranus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.