Bir güneþ gibiydi hayatýn parlaklýðý,
Umuda doðru akan bir ýrmaktý.
Toz pembeydi taktýrýlan gözlük camý
Tuz buz oldu pembesi geriye karasý kaldý.
Ýki yüzlü insanlar etrafýmda döndü durdu
Tanýmaya fýrsatým ne yazýk ki geç oldu
Yýlan gibi sinsi yanaþýp arkadan soktu
Kahrolasý hayatta dost aranýr oldu.
(((((((((((gülden)))))))))))
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.